Głównym punktem obrad w części rolnej Rady była dyskusja dotycząca kształtu Wspólnej Polityki Rolnej po 2020 r. Prezydencja bułgarska przygotowała konkluzje podsumowujące dotychczasową dyskusję na temat tej polityki. W tym samym punkcie obrad dyskutowana była deklaracja Polski i Państw Bałtyckich podpisana 12 marca 2018 r. przez ministrów rolnictwa w Rydze (Łotwa).
Priorytetem w polityce rolnej UE dla Polski i państw Bałtyckich jest wyrównanie dopłat bezpośrednich. Wnioskują o to również inne państwa UE takie jak: Portugalia, Słowacja, Rumunia.
Jednym z głównych punktów wspólnej deklaracji Polski oraz państw bałtyckich jest zapis dotyczący wyrównania dopłat: „wnioskujemy o sprawiedliwość i równość między państwami członkowskimi i nalegamy, aby zakończyć proces pełnego wyrównania płatności bezpośrednich między państwami członkowskimi. Podkreślamy, że wszyscy rolnicy w UE muszą spełniać te same standardy i wymogi oraz stawić czoła tym samym wyzwaniom.”
Ministrowie Polski oraz państw bałtyckich wnioskowali o wprowadzenie tego zapisu do konkluzji Rady.
Podczas dyskusji na wczorajszej radzie ministrów wiele państw członkowskich stanowczo sprzeciwiło się zapisom dotyczącym pełnej konwergencji zewnętrznej, czyli wyrównaniu dopłat bezpośrednich w UE ( m.in.: Niemcy, Dania, Holandia, Włochy, Grecja, Belgia, Austria, Malta, Cypr). W tej grupie są państwa, które wypłacają obecnie rolnikom najwyższe dopłaty bezpośrednie w przeliczeniu na hektar.
Minister Krzysztof Jurgiel w dyskusji nad zapisami konkluzji wskazał również na zapisy Komunikatu KE z 29 listopada 2017 r., który zawiera odniesienie do wyrównania wsparcia w UE, a te ważne zapisy nie znalazły odzwierciedlenia w konkluzjach: „należy dążyć do zmniejszenia różnic między państwami członkowskimi pod względem wsparcia w ramach WPR. Nawet jeśli uznać istniejące w UE duże zróżnicowanie względnych kosztów pracy i gruntów oraz różny potencjał w zakresie działalności rolniczej, wyzwania, z jakimi muszą się mierzyć wszyscy rolnicy w UE, są podobne.”
Kwestia wyrównania płatności bezpośrednich pozostaje jedną z najistotniejszych spraw dla Polski, w kontekście dyskusji nad przyszłością WPR. Zaproponowany ostateczny zapis w dokumencie konkluzji rady nie spełniał polskich celów co do polityki rolnej, wobec tego Polska nie mogła ich poprzeć. Sprzeciw wobec tekstu konkluzji zgłosiły również: Słowacja, Litwa, Łotwa, Estonia.
W przyjętych konkluzjach sformułowano również wiele zapisów, które Polska popiera, m.in.:
- zapewnienie odpowiedniego finansowania WPR
- utrzymanie dwufilarowej polityki rolnej
- utrzymanie wsparcia powiązanego z produkcją
- możliwości kontynuowania systemu płatności SAPS
- znaczenie instrumentów wspólnej organizacji rynków w sytuacjach kryzysowych
- konieczność odpowiedniego wynagradzania rolników za dostarczane przez nich dobra publiczne.
Wielkość budżetu na Wspólną Politykę Rolną oraz alokacje finansowe dla poszczególnych państw członkowskich na płatności bezpośrednie i rozwój obszarów wiejskich, w tym sprawa wyrównania dopłat bezpośrednich w państwach członkowskich należą do kompetencji szefów państw i rządów w ramach Rady Europejskiej .
Komisja Europejska przedstawi na początku maja br. propozycje finansowe na kolejną perspektywę (Wieloletnie Ramy Finansowe na lata 2021-2027). Następnie Komisja Europejska przedstawi sektorowe pakiety legislacyjne w tym propozycje dotyczące kształtu Wspólnej Polityki Rolnej po 2020 r.
