W dniu 13.06.2017r. odbyło się wyjazdowe posiedzenie Rad Powiatowych LIR w Biłgoraju i Hrubieszowie w których trakcie odbyło się również wyjazdowe posiedzenie Zarządu Lubelskiej Izby Rolniczej z udziałem Prezesa LIR Piotra Burka, Wiceprezesa LIR Gustawa Jędrejka oraz Członków Zarządu LIR Bogusława Janocińskiego i Antoniego Szczepaniaka oraz Dyrektora Biura LIR Waldemara Banacha.
Delegaci i Zarząd LIR zapoznali się z działalnością Rolniczego Zakładu Doświadczalnego IUNG w Werbkowicach w kontekście jego 70-cio letniej działalności badawczej i wprowadzaniu innowacyjnych metod w produkcji roślinnej i zwierzęcej, które przedstawił Dyrektor RZD Werbkowice dr inż. Piotr Kozera . Z okazji Jubileuszu 70-cio lecia działalności RZD Werbkowice w imieniu Lubelskiej Izby Rolniczej Zarząd LIR wręczył pamiątkową tablice okolicznościową z podziękowaniem za dotychczasową działalność na rzecz rolnictwa.
Następnie zwiedzano uprawy polowe rzepaku ozimego i pszenicy ozimej u Pana Jana Gryna delegata LIR z gminy Trzeszczany gdzie zapoznano się się z nowoczesnymi metodami produkcji, które omówił Pan Rober Grzyb przedstawiciel firmy „BAYWA”. W gospodarstwie Pana Jana Gryna uprawy są prowadzone w systemie bezorkowym, sprzęt wykorzystywany do uprawy jest prosty i tani własnego pomysłu i produkcji, co znacznie obniża koszty prowadzenia gospodarstwa.
Delegaci wysłuchali również informację z prac Zarządu LIR, którą przedstawił Prezes LIR Piotr Burek, a rolę i znaczenie „Grupy Operacyjnej” w zakresie innowacyjności w rolnictwie omówił Dyrektor Biura LIR – Waldemar Banach. Innowacyjne metody stymulacji i wzrostu odporności roślin uprawnych przedstawił przedstawiciel firmy AMAGRO mgr inż. Krzysztof Komisarczuk.
Bardzo duże zainteresowanie wśród delegatów LIR wzbudziła ekspozycja Muzeum w Hrubieszowie przedstawiająca dzieje Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowskiego inaczej (Rolnicze Towarzystwo Wspólnego Ratowania się w Nieszczęściach) założonego w 1816r przez Stanisława Staszica na terenie powiatu hrubieszowskiego. Na mocy ustawy Towarzystwa, zamieszkali na jego terenie chłopi zwolnieni zostali z pańszczyzny i otrzymali prawo dziedzicznej własności osad i ziemi, z tym, że wielkość gospodarstw nie mogła przekroczyć 100 morgów. Wszyscy członkowie wspólnoty byli nadto zobowiązani do niesienia pomocy dotkniętym przez klęski żywiołowe współtowarzyszom, w wysokości stosownej do powierzchni użytkowej gospodarstwa. W 1822 akt Towarzystwa podpisał car Aleksander I Romanow, a rząd rosyjski zatwierdził ponownie w roku 1882.
Opracował:
Sławomir Sowa
